Czas 
jest ale za chwile nie będzie 
usta otwarte 
na stali chłód 
język oparzony do tyłu ucieka 
odruch wymiotny 
łzy rozpaczy czy szczęścia 
drżenie kolan 
powstrzymuje 
oczekuje na huk i ciszę 
Strach wciąż 
jest ale za chwile nie będzie 
myśli powstrzymują 
utracisz przyszłe przyjemności 
niepewne 
utracisz przyszłe cierpienie 
pewne 

Wątpliwość 
jest ale za chwile nie będzie 
pochylam w tył głowę 
odchylając kielich z ostatnim tchnieniem życia 
zęby zaciskam na stali 

Ból 
jest ale już odchodzi 
krew zalewa oczy 
przeszyte gardło chce krzyczeć 
lecz nie może 
zakryte uszy zatkane oczy 
przez ciemność 
odchodzę 

Lecz nie odszedłem 
ostateczna ciemność nie zapadła 
nic nie czuję 
jednak myśl krąży 
wolniej słabiej ulotnie 
jednak toczy 

Miałem umrzeć 
i umarłem 
Miałem odejść 
i odszedłem 
Miałem nie czuć 
i nie czuję 
Lecz jestem i pamiętam 
Nadal obarczony jestem człowieka przekleństwem 
ŚWIADOMOŚCIĄ 
Obiecali koniec 
że już nic nie będzie 

Tylko pustka 

I chociaż od życia odszedłem 
jestem drzewem